میم مثل مادر...

میم مثل مهربانی

میم مثل محبت

میم مثل مهتاب

میم مثل مریم

میم مثل مادر......

واقعا سخته آدم بخواهد این واژه ی بزرگ را در چند سطر معنا کند...واژه ای که با تمام محبت هایش چشمداشتی جز خوشی فرزندانش ندارد...واژه ای که من بارها دل او را شکاندم اما هیچگاه اخم به چهره نیاورد

مادر صدای سکوت لحظه های شکستن...درخود گم شدن...مادر عاشقانه ی زندگی من...

کسی که این روزها عجیب او را درک میکنم مادرم عاشقانه دوستت دارم

و چقدر خوشحالم که تو هستی تا من فریاد بلند دوستت دارم را به دامانت هدیه کنم...دستانم خالیست اما دلی دارم به بلندای مهربانیت عاشق...عاشق پینه های دستان تو...عاشق بوی میخک جامه های گلدار تو...عاشق چادر نماز پر از عطر یاس تو...عاشق بوسه های لبان خسته ات که مدام بر جای جای تنم گل باران میکنی...

چقدر زیباست که من طفلی در دل دارم تا این روزها عجیب تر عاشقت شوم...بر کهنه های دلتنگیت بوسه میزنم مادر...مرا ببخش اگر گاهی درشتی نمودم...اگر چه اکنون کودکی در شکم دارم اما من هنوز هم کودک توام مادر...من هنوز هم تشنه ی مهربانی توام...من هنوز هم گاهی گِل بازی میکنم ولباسهایم را گِل آلود...و منتظرم تا تو بیایی و با همان سخاوت همیشگیت بگویی: اگه قول بدی بار آخرت باشه کاریت ندارم...

من همیشه کودک توام مادر خدایا دامن مادرم را برایم همیشگی کن...آمین...

دوســـــــــــــتت دارمــــــــــــــ مادرررررررررررررررررررررررررر

اضافه نوشت: نتمون خوب شده انگاری!