شعر من برای بهداد...
شعر من برای بهداد... نازُکتر از گُل....
میوه ی دلم این روزها
دل بسته است در من و در آغاز ها
شکفته شکفته و نازَکی جان دارد
از بلندای عشقِ مریم و بهمن
نشان دارد
پسرکم، حاصل عمرم، پاره تنم
تکه تکه، ذره ذره باتو می مانم
پیچش های تو که در درون من می پیچید
از لحظه های مبهم تازگی تا همیشه بودنت
شیشه ی عمر مرا می سازد
تو جوان لحظه های ما باش
تو شروع قصه های ما باش
ای جان جانم
شیرین زبانم
نازُک تر از گل
با من بمان تا
آغاز آغوش
با من که باشی
دنیا فراموش...
پ.ن: این شعر رو در تاریخ 15خرداد1392 در بیست و هفت هفتگی زندگی جنینی ناز پسرم سرودم
در روزهایی که تازه پلکای خوشگلشو تکون داده!
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
✍ مری
احسنت
.gif){kind=small}
